Zatańcz ze mną

08 cze Zatańcz ze mną

Scrolluję sobie Insta o poranku, słuchając równocześnie śpiewu ptaków za oknem, a tam fajna- baba -nie -rdzewieje melduje, że w kolejnym wywiadzie znowu musiała się odnosić do słynnej „niewidzialności” kobiet w dojrzałym wieku i że ma już tego dosyć.

Wcale jej się nie dziwię.

Po pierwsze samo pojęcie owej „niewidzialności„, która podobno dopada kobiety po menopauzie, zawiera w sobie milczące założenie, że tymi którzy o owej widzialności czy niewidzialności kobiet decydują, są mężczyźni.

A warunkiem ewentualnego dostrzeżenia jest atrakcyjność seksualna. I że trzeba koniecznie postrzegać siebie w odbiciu męskich, zachwyconych oczu, bo inaczej koniec, klops, nieistnienie. Dlatego nie wolno się starzeć i należy za wszelką cenę walczyć o utrzymanie się na rynku matrymonialnym, bo jak żaden facet nie będzie chciał cię bzykać, to po prostu rozwiejesz się jak mgła. Ciekawe, co na to moja córka i jej dziewczyna, tworzące od 6 lat świetny związek i zdobywające razem świat. W ogóle, biedulki, nie wiedzą, że nie istnieją, ale nie mówmy im tego, niech sobie żyją w nieświadomości.

Mnie też proszę litościwie nie informować, że odchodzę w wizualny niebyt, bo jeszcze mi się zrobi przykro. Na nic osiągnięcia zawodowe, prowadzenie bloga i szampańskie wyjazdy z wiedźmami, skoro coraz bliżej do nieistnienia. Co ja, biedna, zrobię, kiedy odleci moich siedmiu zielonych papużków z wpisu „Wszyscy faceci Śnieżki”?  Strach pomyśleć po prostu. Po co mi wiedza, zainteresowania i plany, skoro mężczyźni nie będą słać mi się u stóp.

Słowo daję, bawi mnie to niepomiernie. Ale znam kobiety, które naprawdę się martwią i przeżywają podobne dylematy. I żeby było jeszcze śmieszniej, to nie są te flirtujące, romansujące i ciągnące za sobą orszak adoratorów. Teksty o niewidzialności i strachu przed utratą walorów seksualnych słyszę raczej od tzw. dobrych żon, obiegających swoich mężczyzn jak Księżyc obiega Słońce. Bo co to będzie, kiedy przestaną być dla nich atrakcyjne? No, będzie koniec świata. Ich świata. Bo ten świat to facet i jego wymagania, fochy i odrobina wyżebranej akceptacji. I jego posadami może zatrząść menopauza, młoda konkurencja i kryzys wieku średniego. Grzebią w telefonach, wynajmują detektywów, z niepokojem śledzą w lustrze kolejne zmarszczki.

Robią to wszystko zamiast zająć się sobą i stworzyć własny Wszechświat, którego ten czy inny facet będzie jedynie jednym z elementów. Mile widzianym, ale wcale nie niezbędnym. Z facetem czy bez, świat jest piękny, kolorowy i na wyciągnięcie ręki. Jak to śpiewa Maryla „..niech żyje bal, bo to życie to bal jest nad bale..”

Można tańczyć w parach, a można solo. Fajnie jest w grupie. Można na sali balowej, albo na środku ulicy. Kiedyś instruktor Walterix patrząc na moje wyczyny w locie żaglowym powiedział przez radio chłopakom”Patrzcie na Sonię, ona tańczy na niebie”.

Zatańcz ze mną.