Czarne łabędzie istnieją

05 mar Czarne łabędzie istnieją

I właśnie widzimy dowody. Nie mam tu na myśli ptaków, ani bohaterki „Jeziora łabędziego”, ale książkę Nassima Nicholasa Taleba p.t. „Czarny łabędź”. Gorąco polecam.

Tytułowy Czarny Łabędź to niespodziewane wydarzenie odciskające wielkie piętno na naszym życiu. W dużej skali takimi łabędziami były n.p. wybuch pierwszej wojny światowej, kryzys na Wall Street w 1929, a ostatnio wybuch pandemii i wojna za naszą wschodnią granicą. Z powodu Czarnych Łabędzi nie sprawdzają się przepowiednie futurologów, ani wizje jasnowidzów. Wpływ Czarnych Łabędzi na nasze życie jest ogromny, ale nie potrafimy przewidzieć ich przypłynięcia, ani kierunku z jakiego się pojawią. Jedyne co jest pewne to to, że zawsze jakieś przypłyną.

Mimo tej wiedzy, ogólnie dostępnej, każdy kolejny Czarny Łabędź budzi powszechne zaskoczenie.

A przypomniała mi się ta książka nie z powodu wojny, która jest łabędziem oczywistym i zajmującym obecnie całą naszą uwagę.

Tylko a propos’ ostatniego posta o bezdzietności i ewentualnej „bezwnuczności”. Kilka dziewczyn skomentowało, że one by jednak chciały i, wstyd się przyznać, wywierają pewien nacisk. Albo sobie po cichutku marzą.

Uważaj o czym marzysz, bo może się spełnić, chciałoby się powiedzieć.

Czy którakolwiek z potencjalnych babć wyobraża sobie, że ewentualna ciąża córki czy synowej wcale nie musi być bezproblemowa i zakończona szczęśliwym rozwiązaniem? Skąd. A przecież nie tak dawno wszystkie przeżywałyśmy tragedię Izy z Pszczyny. Gdyby jej matka mogła przewidzieć jak to się wszystko skończy, to pewnie nie cieszyłaby się na wieść o przyszłym wnuku czy wnuczce.

Ciąża to wprawdzie nie choroba, ale też nie pójście na lody. To duże i potencjalnie niebezpieczne obciążenie organizmu kobiety. Zdarzają się powikłania. Również te zagrażające życiu.

Jak będziesz żyć ze świadomością, że to ty namówiłaś swoją córkę na ciążę jeśli zamiast szczęśliwego rozwiązania przypłynie Czarny Łabędź?

Nie wszystkie dzieci rodzą się zdrowe. Na pewno chcesz, żeby twoja córka resztę życia spędziła przykuta do łóżka chorego dziecka? A przecież tak się zdarza. Ale kto o tym myśli zadając swoim dzieciom namolne pytanie „kiedy wnuki?”.

Pewnie, że nie chodzi o to, że teraz mamy ulec czarnowidztwu i wszystkiego się bać. Ale od tego mamy wyobraźnię, oczytanie i wiedzę, żeby umieć ich używać w miejsce myślenia życzeniowego i chciejstwa.

Nie namawia się nikogo do latania na paralotni, a to dlatego, że końcem końców, w powietrzu każdy zostaje sam. Niezależnie od ilości wsparcia udzielanego przez radio i liczby obserwatorów na ziemi, to wyłącznie pilot zetknie się z bezlitosnością grawitacji jeśli popełni błąd, albo będzie miał po prostu pecha. Wyłącznie on uderzy ciałem w twardy grunt i poniesie wszelkie konsekwencje wypadku.

To samo dotyczy decyzji o ciąży i jej kontynuacji. I dlatego uważam, że nawet potencjalny ojciec, choć ma sporo do powiedzenia, nie ma prawa do ostatecznego słowa. To nie on ryzykuje życiem i zdrowiem.

Dlatego, droga przyszła babciu, ugryź się w język, zanim odważysz się choćby miauknąć, że nie wyobrażasz sobie życia bez wnuków.

Życie bez córki jest dużo gorsze.