Państwo na wolontariacie i państwo też

07 kwi Państwo na wolontariacie i państwo też

Jako społeczeństwo okazaliśmy się ostatnio fantastyczni, aż się świat nadziwić nie może. Nagle naród z przyprawioną gębą tępego nacjonalisty i antysemity przyjmuje serdecznie miliony uchodźców, a ludzie dobrej woli dają mieszkania, pracę, wikt i opierunek. Trochę mi to przypomina dziwowanie się przez turystów gościnności Beduinów w Maroku, skoro „wszyscy wiedzą”, że  muzułmanie to nic tylko biegają z bombami i podcinają gardła niewiernym.

Z tym, że całą tą akcję dźwigają na swoich barkach wolontariusze, bo machina państwowa jest ociężała i bezwolna, a politycy głównie prześcigają się w błyskotliwych koncepcjach i po medale.

I tak u nas ze wszystkim. Państwo dużo obiecuje i na ten cel sporo konfiskuje obywatelom, a jak przychodzi co do czego, to ci obywatele z resztek muszą utrzymać siebie i wszystkich potrzebujących.

A ponieważ politykom udało się ludziom wmówić, że państwo im wiele rzeczy zapewnia i do wielu usług mają prawo, to obywatel, kiedy tylko zamienia się  w klienta-to wymaga. Wymaga od służby zdrowia, od systemu edukacji, trochę się boi wymagać od policji, ale są tacy odważni. Modli się, żeby mógł wymagać od wojska.

Pół biedy, jak wymaga tego, co obiecano. Ale wiadomo, ludzie, jak to ludzie, lubią brać bajki za rzeczywistość, a apetyt rośnie w miarę jedzenia.

No i mamy potem taki kwiatek jak chwytająca za serce historia Antka, o której sobie dyskutujemy.

Bo czy opiekunowie wymagają od szkoły tego, do czego szkoła jest przeznaczona i na co dostaje pieniądze? Czyli EDUKACJI?

Tego też. Ale dodatkowo opiekunowie dzieci o specjalnych potrzebach oczekują zaspokojenia tychże potrzeb od całkiem zwyczajnych nauczycieli, których nikt nie przygotował na nauczanie dzieci ze spektrum. Dzieci, które bywają agresywne i nieobliczalne. I NIKT IM ZA TO DODATKOWO NIE PŁACI.

To zupełnie jak rodzice, którzy przychodzą do mnie z trudnym dzieckiem i oczekiwaniem, że za darmo wykonam oprócz usługi stomatologicznej jeszcze pracę psychoterapeuty. Jak mam humor, to wykonam, a jak nie, to nie. Nie muszę.

I zaraz odzywa się chór oburzonych pań z sercem po lewej stronie. „Ale nie można wykluczać!” „Szkoła nie spełnia” I tak dalej. Podejrzewam, że te same panie byłyby równie mocno oburzone na propozycję obcięcia ich pensji o parę stówek dodatkowych podatków na to spełnianie.

Bo taka jest gorzka prawda. To wszystko kosztuje. A nauczyciel to taki sam pracownik jak każdy inny i chce za swoją ciężką pracę dostawać odpowiednie pieniądze. I za dodatkowe kwalifikacje, kiedy musi się douczać z pedagogiki specjalnej, też.

Mamy w społeczeństwie coraz większy odsetek dzieci z rozmaitymi zdrowotnymi problemami. I to jest racja, że trzeba im pomóc, rehabilitować i umożliwiać jak największą samodzielność. ALE TO KOSZTUJE.

A my oczekujemy od nauczycieli, że będą wiecznymi wolontariuszami na wojnie o lepszą przyszłość naszych dzieci.