To potrójna niezdrada jest

29 sie To potrójna niezdrada jest

Zawsze bawi mnie ta scena z polskiego, chyba trochę niedocenionego, filmu „Porno” Marka Koterskiego. Główny bohater tak oto pociesza koleżankę, która zalewa się łzami, że z nim właśnie dopiero co zdradziła swojego chłopaka:

„Aniczku, płytko nie zdrada, na delegacji nie zdrada, kiedy chłopak w wojsku nie zdrada, po pijaku nie zdrada… To my, to potrójna nie-zdrada jest.”

Nie wiem jak Was, ale dziewczynę to pocieszyło. W końcu-potrójna?.

Otello miał do zdrady nieco inne podejście i Desdemona zapłaciła życiem za samo podejrzenie, które wykluło się w głowie paranoika.

Reszta z nas zwykle plasuje się gdzieś pomiędzy radykalizmem a pobłażliwością, w zależności od stopnia zaangażowania, stażu, systemu wartości. I doświadczeń. Inaczej patrzymy na zdradę po roku związku, inaczej po latach trzydziestu. Choć zawsze boli.

Tym z Was, które są bardziej zainteresowane tematem gorąco polecam książkę Michaela Mary’ego „Pięć kłamstw w sprawach seksu i miłości”. Autor analizuje całą mitologię, którą w dzisiejszych czasach oplecione są związki i bezlitośnie odziera nas ze złudzenia, że trzeba tylko znaleźć „drugą połówkę”, a namiętna miłość będzie trwała wiecznie. Ewentualnie, gdyby nieco przygasała, to „popracujemy nad związkiem” i płomień pożądania wybuchnie z nową siłą.

Pożądanie jest kapryśne i nie poddaje się naszym chęciom ani żadnym zasadom. Wie o tym każdy i każda, która próbowała przestać pragnąć obiektu niedostępnego. Pewnie, że po jakimś czasie nieodwzajemnione uczucie mija, ale nigdy na zawołanie. Prawda? Usychało się? Usychało.

A skoro na zawołanie nie mija, to i na zawołanie nie przychodzi. Psychologowie nawet twierdzą, że im związek bliższy, tym namiętność mniejsza. Bo pożądanie żywi się złudzeniami, tęsknotą i niespełnieniem. Obcością i ciekawością innego. Romeo znudziłby się Julią najdalej po czterech latach. Przypuszczam, że prędzej. („a on już nie zobaczył, jak ta piękna Włoszka potwornie się roztyła, nim weszła w wiek średni..”)

Tyle tylko, że pożądanie to zaledwie jeden ze składników miłości, a nie całość, jak nam wmawiają książki i komedie romantyczne. Przez całe wieki związki opierały się na innych wartościach, wiedziano bowiem, że namiętność jest krucha i ulotna. Co nie znaczy, że przez te wieki sympatyczni koledzy swojemu pożądaniu nie folgowali. Pilnowano za to kobiet, bo mężczyzna chciał być pewien ojcostwa i tego, czy inwestuje aby we własne geny.

Badania na ojcostwo i wolność ekonomiczna sprawiły, że mężczyzna może łatwo sprawdzić czy jest ojcem, a kobieta utrzymać się bez spodni u boku.

Czyli podstawowe przesłanki każące strzec wierności w związku nieco straciły na znaczeniu. Mężczyźni mogą robić to samo, co robili przez stulecia, czyli w domu żona, na boku kochanka. Tylko jeszcze wygodniej, bo mamy antykoncepcję, a i etykieta dziecka z „nieprawego łoża” dziś nikogo nie skreśla. No i są lekarstwa na większość chorób wenerycznych.

Ale co z nami, drogie Wiedźmy?

A, to zależy. Od temperamentu, odporności na stres, skłonności do ryzyka i chęci do zmian.

Gdybyście chciały wzorować się tu na sympatycznych kolegach, to należałoby, po odczekaniu z grzeczności kilku, czy tam kilkunastu lat, zafundować sobie miły romans dla podrasowania nadwątlonego ego. Ego kobiety w stałym związku bywa nader często nadwątlone, bo niewielu jest mężów, którzy potrafią na własną żonę patrzeć z co najmniej równym zainteresowaniem jak na nową koleżankę w pracy. Są tacy, nie przeczę, ale to kropla w morzu potrzeb.

Tyle, że jak już się wzorować, to po całości, czyli do niczego nigdy się nie przyznawać, a jeśli cię złapią za rękę na gorącym uczynku, wołać: „to nie moja ręka”.

Kobietki miewają ten głupi zwyczaj, że przychodzą do zdradzonego z łzawymi wyznaniami, a z tego to dramat gotowy, bo biedny mąż czuje się w obowiązku „zrobienia czegoś”, a tu taki fajny mecz w telewizji…

Idzie na wódkę, potem chce się bić, a potem trzeba kiblować na SOR-ze pięć godzin. I po co?

Romans traktujemy jak garść witamin, staramy się nie przedawkować, ma nam poprawić samopoczucie, a nie wysłać na kozetkę psychoterapeuty i do apteki po antydepresanty.

Dobrze jest nie przewlekać zanadto, bo przewlekły romans zamienia się w coś gorszego niż przewlekłe małżeństwo. Czyli stopniowo zaczyna nam przybywać obowiązków w rodzaju wysłuchiwania „co u niego w pracy”, czy przygotowywania ulubionych potraw, a ubywać przyjemności, bo namiętność obniża swoje loty i kończą się pomysły na fantastyczne weekendy w Zakopanem. Brakuje poczucia bezpieczeństwa i męczy poczucie winy. No i ile można inwestować w koronkową bieliznę?

Z uczuciami całkiem tak jak z porami roku, po radosnej wiośnie i upalnym lecie przychodzi słotna jesień i za progiem czai się mroźna zima.

Dlatego jesienią lepiej wyjechać z Wiedźmami.