Śmierć za 14 zł

27 maj Śmierć za 14 zł

Zapewne po irlandzkim pójściu po rozum do głowy nasi „obrońcy życia” wpadną w totalny amok i ogłoszą krucjatę przeciwko „cywilizacji śmierci”. To ja mam pewną propozycję dla tych, którzy chcą powalczyć o życie naprawdę. Niech ogłoszą krucjatę przeciwko koncernom farmaceutycznym trującym Polaków masowo i z pełnym poparciem telewizji i radia.

Taki na przykład apap, regularnie wmawiany nam jest jako środek absolutnie bezpieczny, nawet w połączeniu z innymi lekami. Tymczasem wystarczy zjeść jedno duże opakowanie naraz, żeby zapewnić sobie malowniczy zgon. A jak ktoś nie lubi spektakularnych samobójstw, to może powolutku przedawkowywać i załatwić sobie nerki i wątrobę. Ewentualnie pomieszać z aspiryną, żeby było szybciej.

A to wszystko na każdej stacji benzynowej i w osiedlowej „Żabce” przy kasie. Dostępne dla dzieci i dorosłych bez żadnych ograniczeń. Można sobie paracetamol popijać gripexem do kolacji. Tego chyba nie ma nigdzie indziej w Europie. Państwo, które się tak strasznie martwi o legalną marihuanę, żeby naród nie popadł lekkomyślnie w zbyt dobry humor, zupełnie nie widzi nic złego w ogólnonarodowym przedawkowywaniu substancji przeciwbólowych, przeciwzapalnych i przeciwgorączkowych. Dowolny film, co i rusz, jest przerywany namolnymi reklamami leków, a sumienia ma uciszyć komunikat „skonsultuj się z lekarzem lub farmaceutą”. Kto próbował, ręka w górę. Numerek pięćdziesiąty?

Mało kto wie, ale zgony spowodowane interakcjami międzylekowymi są całkiem wysoko na liście przyczyn zejść śmiertelnych. Ale w tym tak naprawdę orientują się tylko lekarze, a i to raczej średnio. Zwykle straszy się nas chorobami serca, albo nowotworami. O skutkach ubocznych leków i krzyżowym działaniu cisza.

A leki na receptę? Przeciętny polski emeryt łyka codziennie garść różnych tabletek, a jak lubi to i ze dwie, bo niekoniecznie informuje jednego doktora, co mu przepisał ten drugi. I trzeci. A przepracowany lekarz niekoniecznie dopyta. Starsi ludzie do tabletek miewają stosunek magiczny i często wydaje im się, że im więcej, tym zdrowiej. Tymczasem często wystarczyłoby mniej jeść i więcej się ruszać, a połowa kolorowej sałatki z pigułek mogłaby spokojnie zostać w aptece. A rząd pochylając się nad emerytami z troską, wpisuje coraz to więcej specyfików na listę „za złotówkę” ułatwiając ten proceder. Koncerny farmaceutyczne zacierają ręce i liczą zyski. No bo przecież różnicę w cenie pokryją podatnicy. A na ścieżki rowerowe znowu zabraknie.

Patrząc na to prawie zaczynam lubić homeopatię, bo choć to bzdura, to wodą i kredą raczej nikt się nie otruje.