Buszujący w zbożu

04 paź Buszujący w zbożu

Przysłała mi Emi namiar na nowy blog zatytułowany „Dla mężczyzn”. Czytam ci ja sobie te wymęczone 10 wpisów dwóch adwokatów od rozwodów i widzę, że złote myśli Tomassiego zataczają kręgi i stanowią objawienie dla coraz to nowych adeptów ruchu MGTOW.

Najbardziej podoba mi się to ubolewanie panów nad faktem, że kobieta nigdy nie pokocha mężczyzny tak jak on ją, czyli bezinteresownie i bezwarunkowo. Bo my to zawsze musimy mieć w tym interes, cechujemy się hipergamią, czyli wybieraniem samca o wyższym statusie i generalnie rozpatrujemy kandydatów pod kątem spełniania naszych potrzeb.

Nawet mi się nie chce polemizować z tym gorzkim lamentem, że my to w sumie lecimy na kasę. Niech im będzie, socjobiologia to potwierdza. Bardziej mnie rozśmiesza to upajanie się rzekomą męską zdolnością do bezinteresownej miłości. Która to bezwarunkowa miłość potrafi minąć jak sen złoty, bo wybranka przytyła 10 kilo. Albo przybyło jej zmarszczek. I nagle on po prostu czuje się lepiej rozumiany przez koleżankę w wieku swojej córki. I teraz ją kocha bezwarunkowo i bezinteresownie. I nie wie, biedny, dlaczego mu się tak porobiło. No magia.

A na tej magii ufundowany warty miliardy przemysł kosmetyczny i zabiegi medycyny estetycznej. Tabuny kobiet gotowych dać się kłuć igłami, smarować mazidłami, ugniatać rolkami, żeby tylko zatrzymać bezlitosny zegar odbierający mozliwość zakosztowania głębi tej bezwarunkowej, męskiej miłości.

Panowie, jak już czytacie podręczniki socjobiologii, to lećcie po całości. To poszerza horyzonty, daję słowo. Choć, oczywiście, taplanie się w micie o własnej moralnej wyższości nad interesownymi samicami to zapewne sama rozkosz i ja to rozumiem. Muszę przyznać, że równej satysfakcji dostarcza mi świadomość, że trudno byłoby mi oszaleć dla faceta tylko dlatego, że ma zgrabny tylek.

Ale nie twierdzę, że to całkiem niemożliwe. Był taki jeden divemaster na Krecie…Hmm..