Dlaczego faceci stracili ochotę na seks i czy aby na pewno

12 lis Dlaczego faceci stracili ochotę na seks i czy aby na pewno

Ostatnio w wielu artykułach przewija się problem zanikającej męskiej potencji i braku ochoty panów na seks. Zresztą wystarczy obejrzeć parę bloków reklamowych, żeby zacząć się mocno obawiać o te konary, co nie chcą zapłonąć. Partnerki drą włosy w z głów i inwestują w stringi, psychoterapeuci gubią się w domysłach i stawiają coraz to nowe diagnozy.

A to, że przepracowani. A to, że zestresowani. Ostatnio przeczytałam nawet, że w gruncie rzeczy chodzi o kontrolę w związku. Bo takie już te związki opresywne, że znikąd pomocy i seks staje się tym ostatnim bastionem niepodległości. Nie dam ci mała, choćbyś nie wiem jak chciała. I on w ten sposób odzyskuje władzę w związku. Hmm..

No nie wiem, nie wiem. Bo wszyscy się powołują na stare, dobre czasy, kiedy to on zawsze chciał i mógł, a one grymasiły. A potem to przyszła, panie, ta emancypacja i się wszystko pochrzaniło. Czyli właściwie to za kłopoty panów z potencją odpowiada feminizm i same widzicie, co narobiłyście. Teraz odkręcajcie, albo kupujcie wibratory.

To ja mam kilka pytań. Nie, żebym podważała naukowe badania i socjologiczne ankiety, tylko tak gwoli ścisłości. Mój logiczny umysł nie pozwala mi przyjąć bezkrytycznie argumentacji panów (!) psychoterapeutów.

Skoro w czasach PRZED pigułką antykoncepcyjną każdy stosunek mógł się zakończyć ciążą, to jak bardzo wyrywne były do współżycia kobiety w tych starych, dobrych czasach? Można śmiało założyć, że przeciętna mężatka, po odbębnieniu dwóch czy trzech ciąż, robiła wszystko, co mogła, żeby studzić zapały małżonka. Więc pewnie miał szanse na małe co nieco z okazji kolejnej rocznicy. A w międzyczasie pozostawało obłapianie Kaśki służącej, ale też raczej „na sucho”, bo każda się bała „kłopotu”. I poklepywanie dziewek w karczmie po tyłkach, bo nikt jeszcze wtedy nie słyszał o sexual harassment.

Więc panowie mogli bezpiecznie przechwalać się swoimi możliwościami i osiągnięciami (4 razy po 2 razy, 8 razy, raz po raz), bo żadna, ale to ŻADNA kobietka nie podjęłaby wyzwania i nie powiedziała „sprawdzam”. Ech, co to były za piękne czasy dla różnych erotomanów-gawędziarzy…

Jeśli ktoś ma życzenie, to możemy się dalej cofnąć w historii i zastanowić się, jak też wyglądało życie seksualne w średniowieczu, kiedy to pan z rycerzami wyruszał na 10-letnią krucjatę, a pani zostawała w domu, zakuta w blaszane majteczki. No ja wiem, że on tam po drodze gwałcił i rabował, ale ile mogło tego gwałcenia być? Jedno w miesiącu? To co to jest w porównaniu z wyzwaniem jakie stanowi obecnie żona, zabezpieczona przed ciążą i wyedukowana w kwestii orgazmu? Mająca wymagania co do higieny i gry wstępnej? Ba, lubiąca seks oralny i to nie tylko czynny?

Branka się cieszyła, jeśli w ogóle przeżyła. A on przez resztę wieczorów mógł spokojnie pić z kolegami, zaś wierny giermek mu polerował…zbroję.

Dlatego mam przypuszczenie graniczące z pewnością, że w męskiej wydolności wcale się aż tak wiele nie zmieniło. To raczej kobiety, uwolnione po stuleciach od strachu przed niechcianą ciążą i poszukujące wreszcie seksualnej przyjemności także dla siebie, stały się po prostu zbyt dużym wyzwaniem dla nie aż tak wielkiej, jak w legendach, samczej potencji.

Mówię, rzecz jasna, o statystycznej średniej, pamiętajmy o prawej stronie krzywej Gaussa i tam ewentualnie możemy się rozejrzeć w poszukiwaniu tych legendarnych mocarzy.

Poza tym, weźmy pod uwagę pewne uwarunkowania ewolucyjne, bo one wiele mówią o historii gatunku. Taki na przykład orgazm wielokrotny. Dostępny tylko dla żeńskiej połowy świata. Jak wiadomo, pan, po całej akcji, musi sobie nieco odpocząć. To z kim matka natura, tym razem wyjątkowo dla nas hojna, przewidywała te następne orgazmy? Zatem, która ze stron więcej chciała i mogła wśród wysokich traw sawanny? Zanim jeszcze patriarchat nałożył kaganiec na żeńskie apetyty i zaczął rozpowszechniać słynny mit „naturalnej kobiecej monogamii”?

Zresztą nie musimy się cofać do prehistorii, wystarczy do starożytnego Rzymu. Który ze słynnych miłośników, opiewanych w operach i sztukach, mógłby stanąć w szranki z Messaliną, rozpustną małżonką cesarza Klaudiusza, potrafiącą przyjąć w jedną noc ponad stu kochanków?

Ja wiem, że ilość nie przechodzi w jakość i ona była skrajnym przypadkiem nimfomanii. Ale jednak.

Jeszcze parę mam przemyśleń w temacie, więc c.d.n.