On, ona i dzieciaki

05 maj On, ona i dzieciaki

Na grupę jedna z wiedźm wrzuciła przezabawny screen sms-ów tatusia, któremu powierzyła na majówkę opiekę nad wspólną progeniturą. Chłopina sobie najwyraźniej nie poradził, ale winne, oczywiście, okazały się dzieciaki i zapewne fatalne matczyne wychowanie. Oraz jej genetyczna spuścizna, niewłaściwe środowisko, złe nawyki i co tam kto sobie wymyśli.

Zabawnie się to czyta, choć jest to trochę śmiech przez łzy. I rozgoryczenie samotnym, formalnie lub tylko odczuwalnie, rodzicielstwem. Pamiętam, jak dzieci przyjaciółki lądowały u mnie, kiedy tylko za nią zamykały się drzwi i teoretycznie zostawały w domu pod opieką ojca. To samo, rzecz jasna, w drugą stronę, kiedy to ja wyjeżdżałam, a na posterunku zostawał Tygrysek. Ekstremalnie było wtedy, kiedy młodsza córka zameldowała, że ją boli brzuszek, na co od tatusia usłyszała, żeby się poszła pobawić do sąsiadów, a już wieczorem wylądowała w szpitalu rzygając jak kot. Babcia zdążyła zainterweniować.

I tak to mniej więcej wygląda, jak Polska długa i szeroka. Z chlubnymi wyjątkami. Tak, wiem, jest blog ojciec i paru innych zaangażowanych tatusiów. Piszę o statystycznej średniej. Spora część mężczyzn nie bardzo umie, wie, ani ma ochotę. Widać to na wywiadówkach, szkolnych imprezach i w gabinetach lekarskich. Rodzic to przeważnie matka. Właściwie nie znam przypadku, żeby to tatuś brał L4 na chore dziecko. Co by nieźle tłumaczyło, skąd tyle przeszkód w kobiecych karierach.

Zresztą, przy obowiązujących przepisach prawa pracy, problem sam się rozwiąże, bo żeby zatrudnić obecnie kobietę w wieku rozrodczym, to trzeba być finansowym samobójcą. I L4 nie będzie potrzebne, kobiety wrócą tam, gdzie zdaniem prawicy, ich miejsce. A tam już zajmie się nimi telewizja śniadaniowa i nieoceniona Małgonia. I odtąd ich najważniejszym problemem będzie kurz za kaloryferem. No chyba, że jedyny żywiciel da nogę i nie zapłaci alimentów.

Ale my nie o tym, my o podziale obowiązków. Zaznaczam, że z normalnym, porządnym facetem, bo na patologię nie ma ludzkiej siły, szkoda prądu. Normalny facet zazwyczaj chce na początku być pomocny i jest szczerze zainteresowany nowym człowiekiem w rodzinie. Ale szybko dowiaduje się, że wszystko robi gorzej niż matka dziecku. Nie tak podgrzeje, krzywo przewinie, źle usypia. A mało czego faceci tak nie znoszą, jak poczucia braku kompetencji. Moja matka na dzień dobry ustaliła, że „się boi” kąpać niemowlaka i tatuś nie miał wyboru. Ja się nie wykazałam podobną inteligencją, bo jako byłą prymuskę zaślepiła mnie ambicja i potem miałam za swoje. Odkręcałam przez lata.

Tak więc, kochana, NIKT tak dobrze nie kąpie/zabawia/uspokaja/usypia jak ON. Codziennie rano głośno dziękuj niebiosom, że oto wyszłaś za prawdziwego geniusza rodzicielstwa i najbardziej kompetentnego ojca we Wszechświecie. Jak coś poprawiasz, to tak żeby nie widział. I spokojnie, dzieci, wbrew pozorom, to dosyć odporne istoty.

Potem to już z górki. Wiadomo, że  z wychowawczynią ty się nie dogadasz, a on ma ten swój nieodparty wdzięk. O zabawach z przedszkolakami to nawet nie piszę, bo skoro facet rozwija się do trzeciego roku życia, a potem tylko rośnie, to nie ma lepszego kompana do zabawy niż tatuś. I to jest PRAWDA. Idź w zaparte, udawaj głuchą, ślepą i niespełna rozumu. Nie wiesz, nie umiesz, zarobiona jesteś. Trudno, cel uświęca środki. A fajny tata to dla dziecka skarb, sama to wiem najlepiej.

Polski fantazmat pod tytułem Matka Polka, to byt koszmarny i dla dzieci niezwykle wprost szkodliwy. Ta wszystkoogarniająca, wszechwiedząca i bez przerwy wszystko kontrolująca, wiecznie umęczona, zmierzła jak sto choler, baba.

To przecież nie Ty.