Dlaczego kury domowe są sfrustrowane

25 sty Dlaczego kury domowe są sfrustrowane

Pytanie to zadała dziewczyna pisząca pracę akademicką i odpowiedzi były jej potrzebne do badań.

Pytanie brzmiało odrobinę inaczej, czyli konkretnie tak:

„jakie przekonania kluczowe stoją za myślami automatycznymi dotyczącymi niechęci/wstydu/wstrętu związanego z zadaniem bycia gospodynią domową”.

I tu mogę odpowiedzieć za siebie, bo do czynności domowych mam nie tylko automatyczne myśli, ale automatyczny wstręt. To, że je wykonywałam przez wiele lat to wyłącznie efekt tego, że mam dwoje dzieci i jestem osobą odpowiedzialną i ambitną. Mimo to, kiedy tylko mogłam wspierałam się pomocą babci, niani i gosposi. No, nie naraz, aż tak dobrze nie zarabiam. Szkoda. Moim niedoścignionym ideałem jest Coco Chanel, która całe życie mieszkała w apartamencie u Ritza w Paryżu i wszystko miała gotowe.

Ja część czynności wykonywałam, a wstręt nie tylko nie mijał, ale z latami wręcz narasta. I nawet książki Agnieszki Maciąg o magii tworzenia domowego ogniska nic nie dały. Ot, przez tydzień ajurwedyjskie potrawy, a potem znowu puste gary i Uber Eats.

Postanowiłam więc uczciwie odpowiedzieć na postawione pytanie. Czyli o przekonania kluczowe.

Może jestem leniwa? Przeczą temu trudne studia zaliczone bez jednej poprawki i wykonywany od lat dość absorbujący i wyczerpujący zawód. Więc nie tędy droga.

Może brak mi kompetencji? Fakt, że w młodości nie byłam przeciążana obowiązkami domowymi, bo główny przekaz brzmiał „Ty się ucz”. I to nie gotowania.

Nie są to czynności trudne, coś tam jednak umieć trzeba. Długo już żyję, a tortu piec nie umiem. Trochę żal, babcia robiła najlepsze torty na całym Śląsku. Ale pamiętam jej żałosne dopytywanie się u domowników czy aby potrawy smakują i łaszenie się o komplementy. Podczas kiedy powinni czołem bić, takie to było pyszne i pracochłonne. Pracy domowej się NIE CENI.

Przekonanie kluczowe: bycie gospodynią domową jest zajęciem nudnym, żmudnym i nie cenionym przez najbliższe otoczenie.

Może jeszcze gotowanie czy pieczenie bywa dostrzegane, ale reszta?

Na pewno frustrujące jest to, że dla reszty domowników są to zazwyczaj czynności NIEWIDZIALNE. Widać je dopiero wtedy, kiedy NIE SĄ wykonywane. Piętrzą się brudne gary, kopa prania, prasowania i walają się koty kurzu po kątach.

Wkładasz mnóstwo energii w to żeby rodzina była najedzona, zdrowa i szczęśliwa, ale rzadko słyszysz słowa podziękowania, bo ten stan wszyscy uważają za normę.

Tylko ty widzisz, że w toalecie kończy się rolka i tylko ty wiesz, gdzie są choinkowe ozdoby. Ale za tę wiedzę nie czeka cię żaden awans ani kwartalna premia.

I tu drugi trop. Twoja całodobowa służba, wieczna czujność, podzielność uwagi i hektary energii zużytej na potrzeby domu SĄ NIEODPŁATNE. W żaden sposób niewyceniane, choć w przemowach polityków- bezcenne.

Przekonanie kluczowe: moja praca w domu jest dla społeczeństwa bezwartościowa. W wymiarze finansowym. A ja, harując w domu, nie mam ani pensji, ani emerytury.

Więc nie, ja mówię pas. Wolę realizować się zawodowo, podzlecać czynności domowe, zamawiać jedzenie i korzystać z placówek opiekuńczych dla małych dzieci. Nie kupuję ideologii polityków prawicy i nie zbieram laurek jak orderów.

I Wam też nie radzę. Gdyby bycie gospodynią domową było w jakikolwiek sposób prestiżowe, to co drugi mężczyzna chciałby zostać w domu. A kury domowe nie czułyby tego zakłopotania kiedy na pytanie „czym się zajmujesz” odpowiadają, że domem i dziećmi.

Słyszane w przemówieniach i kościelnych kazaniach drętwe frazesy o „kobiecym powołaniu” to właśnie tylko frazesy. Mowa trawa do prostego ludu.

Kobiety pracujące też miewają domy i dzieci i te domy wcale nie wyglądają gorzej. A dzieci tak naprawdę dużo lepiej, bo wrzucone w środowisko rówieśnicze przedszkola rozwijają się szybciej. A potem, rade nierade, dużo szybciej stają się samodzielne, kiedy mamusia nad nimi nie wisi z obiadkami, tylko się trzeba ogarnąć.

Także wracając do pytania: może i te myśli są automatyczne, ale przekonania za nimi stojące są jak najbardziej logiczne i zasadne.

Ograniczając swoje życie do „bycia żoną i matką” stajesz się tak naprawdę nikim. Kim będziesz kiedy dzieci dorosną, a mąż się z Tobą rozwiedzie? Jak siebie zdefiniujesz?

Stajesz się antywzorcem dla swoich córek i osobą lekceważoną dla synów. Wygodną służbą dla męża. Na jego utrzymaniu i łasce. A łaska pańska na pstrym koniu jeździ, o czy się już niejedna przekonała.

Jeśli naprawdę lubisz gotować, piec czy sprzątać, możesz to robić zawodowo i mieć z tego hajs.

I tu Agnieszka Maciąg może stanowić niezły wzorzec.

Zarabia na tym miliony.