Swoje czyli jakie

09 maj Swoje czyli jakie

Jestem już po obejrzeniu Sexify w całości i gorąco polecam. Dobrze napisane, dobrze zagrane, bezpruderyjne, współczesne, zabawne.

A przy tym silnie osadzone w realiach, całkiem odmiennie niż głupawe telewizyjne telenowele, w których bohaterki wyglądają i zachowują się jak gdyby urodziły się i wychowały na Manhattanie, w zamożnej dzielnicy.

Nie będę spoilerować, wyciągnę tylko jeden wątek, bo ten temat mnie zawsze rusza. Kiedy jedna z bohaterek tłucze szybę przykrywającą plakat z hasłem: „Żyj swoim życiem na 100%” to widzę w niej całe pokolenia polskich kobiet, które tego jednego właśnie robić nie mogły.

Bo wiecznie były coś komuś winne. Zniewolonej ojczyźnie, albo swoim bohaterskim mężczyznom zesłanym na Sybir za kolejną idiotyczną ruchawkę. Rodzicom za wychowanie, teściom za dobre traktowanie, dzieciom za powołanie na świat, dziadkom za bajki opowiadane w dzieciństwie. Bogu za stworzenie, diabłu za pokuszenie, księdzu na tacę.

Pamiętam z dzieciństwa, kiedy deklarowałam chęć emigracji z socjalistycznego raju, a mój tata kwitował to pogardliwym: „Pewnie, tam ojczyzna gdzie chleb” i było w tym absolutne potępienie dla pomysłu porzucenia ponurego ugoru nad Wisłą. Nie żebym się tym przejęła, ale wiecie jak to bywa, mąż, dzieci i tak jakoś zeszło. Ale zdaniem mojego ojca winna byłam wierność ojczyźnie, choć ta ma mnie w dupie od stuleci jako kobietę i matkę. Pomijając już fakt, że jemu byłam winna wnuki, bo tak sobie życzył i taki miał plan na moje życie. Miałby też plan na  życie moich córek, ale one wyprzedzając serial postanowiły żyć swoim życiem już jakiś czas temu.

Generalnie na życie polskich kobiet plan ma też niezawodny KK forsując od lat nieludzkie prawo zmuszające je do donoszenia niechcianej ciąży. W cywilizowanych krajach to jest twoja decyzja, u nas inni wiedzą lepiej kiedy masz zostać matką. Rząd też ma plan, wypychając kobiety z rynku pracy po to, żeby najpierw zajęły się dziećmi potrzebnymi do płacenia składek, a potem rodzicami i teściami, żeby państwo nie musiało się kłopotać organizowaniem opieki dla seniorów.

Wszyscy dookoła mają tyle planów na twoje życie, że doprawdy nie ma kiedy zastanowić się, czego chcesz Ty sama. Wychowana na grzeczną dziewczynkę realizujesz więc kolejne scenariusze, a jak coś nie styka to dobry doktor wystawi receptę na antydepresanty.

I sama nie wiesz o co chodzi, że ci wciąż coś nie pasuje.

A to właśnie to. Żyjesz nie swoim życiem. Realizujesz cudze scenariusze, bo nie zdążyłaś się zastanowić czego chcesz, a już na palcu była obrączka, w beciku dziecko, a w banku kredyt na trzydzieści lat.

Takie życie to dosyć bezpieczna opcja. Ba, to wersja lansowana w popkulturze jako spełnienie marzeń. Ukochany przy boku (Stanąć z nim na ślubnym kobiercu, potem łzami zalać się…bla bla), dzieciaczki, piesek i domek pod miastem z zielonym trawnikiem.

Minie parę lat zanim odkryjesz, że zniknęłaś. Jest żona, matka, córka i synowa. Bogini domowego ogniska w czterech osobach.

„I tylko mi ciebie brak w tym więźniu…”